باعصبانیت و ناراحتی گوشی تلفن را برداشت و به کارگزینی محل کارش زنگ زد.در اداره آنان مرسوم بود اگر میزان غیبت و دیرکرد ورود پرسنل -البته به غیر از مدیران و معاونان - 10 ساعت یا بیشتر باشد به آنان اخطار بدهند که این اخطار در صورت تکرار جریمه های بیشتری را هم به دنبال داشت. البته این اخطار کتبی بجز آن مبلغی بود که در فیش حقوق از او یا امثال او کم می کردند. خودش حساب و کتاب همه دقایق دیرکردش را در طول ماه داشت. چند بار آنها را مرور کرده بود و دقیقه ها را جمع زده بود که نتیجه حدود 9 ساعت و 40 دقیقه می شد. با خشم و ناراحتی به طرف مربوطه در کارگزینی زنگ زد و اعتراض کرد:میزان دیرکرد من در ا ین ماه کمتر از 10 ساعت است پس چرا برای من توبیخ کتبی فرستادید؟ جواب طرف مقابل خیلی کوتاه و جالب بود.او پاسخ داد:ما این عدد را گرد کردیم .بنابر این محاسبه درست است و این توبیخ شامل حالتان می شود.
وقتی این را شنیدم با خودم گفتم:
اولا: درست تر آن است که خطاهای افراد را نادیده بگیریم و گذشت کنیم.
ثانیا: این جور گرد کردن ها را در مورد نکات مثبت انجام می دهند تا افراد به کار خوب ترغیب شوند.
ثالثا:وقتی پای حق و حقوق آدم ها در میان است عدالت و منطق حکم می کند که بی هیچ کم یا کاستی در این زمینه عمل شود.
حداقل در مدرسه هایی که ما درس می خواندیم این طور دیدیم که معلمان نمرات منفی بچه ها را رو به سمت بالا و مثبت گرد می کردند تا دانش آموز علاقه مند شود .البته رسم و رسومات دوره جدید را نمی دانم. من دوران دبستانم را قبل از سال 57 تمام کردم. آن موقع که این طور بود.
یادمه یکی از معلم های دبستانم گفت قبل از سال 57 خیلی چیز ها طور دیگر بود....
ولی خب من که اون دوران نبودم و نمی تونستم اظهار نظر کنم...